Tijd voor een luchtiger onderwerp

Zo zeg, dat waren een aantal zware onderwerpen, de afgelopen dagen. En weet je, ik heb nog wel wat van die zware onderwerpen. Niet zozeer over de dood maar meer over wat er na de dood komt. Nee, niet voor de overledene maar voor de nabestaanden. Zo vooruitziend wil mijn hersenspons nou ook weer niet zijn. Ook ben ik niet gezegend met een blik in de keuken tijdens een ‘bijna dood ervaring’ zoals sommigen die ‘het licht aan het einde van de tunnel’ hebben gezien of ‘mooie, groene grasvelden’. Zeker weten dat het de tunnel naar de hemel was? Dat het gras aan de andere kant altijd groener was, is natuurlijk een open deur. Maar dat felle licht? Mogelijk een mechanisme in het hoofd wat hallucinaties veroorzaakt? Hoe dan ook, noch discussie hierover, noch een zwaar onderwerp.

Het onderwerp van vandaag is, “Het gemak van techniek”. We gaan het niet over medische techniek hebben. Ondanks dat medische techniek heel veel gemak kan genereren voor patiënten met diverse aandoeningen, wil ik het nu graag hebben over techniek voor ons vermaak. Juist, het gemak van die techniek.
Deze techniek, door sommigen ook ‘gadgets’ genoemd, is juist voor mensen met beperkte functies vaak een enorme uitkomst. Neem bijvoorbeeld een spraakgestuurd mobieltje, een laptop, of liever nog zo’n nieuwe tablet-computer. Met name de laatste is ideaal voor patiënten die of bedlegerig zijn, of regelmatig terugkeren in het ziekenhuis voor kortere of langere opnames, of voor hen die vaak onderweg zijn voor hun behandeling en wisselend dan hier en dan weer daar zijn.
Tot de laatsten behoor ik zelf. Regelmatig bestaat mijn wereld thuis uit niet meer dan de paar vierkante meter van mijn bed in de woonkamer. Een ziekenhuisopname is mij niet vreemd meer. En nu ik revalideer in het Beatrixoord ben ik veelvuldig onderweg voor mijn behandeling om dan weer hier en dan weer daar te zijn. Dit alles heeft mij er toe gebracht vorig jaar juli een iPad te kopen. Een hoop gemak gevende techniek in een uiterst dun schermpje met een diagonaal van 9,7 inch. Een geweldig apparaat wat mij in staat stelt op eenvoudige wijze vermaak te vinden en contact met geliefden, dierbaren en vrienden te onderhouden. Het is een handzaam apparaat en toch groot genoeg om er wat mee te kunnen. Het geweldig scherpe scherm van 9.7” biedt een prachtig platform voor speelfilms, foto’s, games en boeken.

Toch kleven er ook nadelen aan de iPad. De kracht van de processor is toereikend maar zou wat beter kunnen. Ik mis camera’s om te kunnen videochatten met mijn lieve Bella. Moet er toch weer een MacBook mee. Om wat foto’s en filmpjes te schieten, wordt mij reisbagage dus aangevuld met kleine apparatuur om dit te kunnen bewerkstelligen. Allemaal extra gezeul waar ik liever zonder zou willen.
Heel fijn dat Apple nu de iPad2 voor mij in elkaar geknutseld heeft. Goed naar mij luisterend heeft Steve de afdeling techniek en ontwerp de iPad laten maken die ik zo node ontbeer.

iPad2 met SmartCover

Een iPad met twee camera’s, FaceTime, en iMovie. Om alles soepel te laten draaien heeft Apple ook de processor voor mij verdubbeld. In plaats van een 1 Ghz A4 processor, heeft de nieuwe iPad een DualCore A5 processor van 1 Ghz gekregen. Twee chips van 1 Ghz dus twee keer zo snel. Deze iPad zou moeten kunnen wat ik wil zonder allerlei extra zaken te moeten meeslepen als een laptop (voor o.a. videobellen en monteren) een camera voor foto- en videografie en diverse kleine hulpmiddelen als kaartlezer e.d.

Ja, de iPad2 zou daarin moeten kunnen voorzien voor mij. Maar ja, hoe kom je aan zo’n iPad? De iPad2 was vanaf afgelopen vrijdag 17.00 uur in diverse winkels te koop. Toen ik vanmorgen begon te informeren, heb ik stad en land afgebeld maar er was nergens een iPad2 leverbaar. Nu heb ik altijd geweten dat mijn favoriete merk er niet uitsluitend voor mij alleen was maar dat het zo gek zou worden in Nederland? Was het hier geen crisis? Moet niet iedereen op de kleintjes letten? Waar zijn al die honderdduizenden iPads gebleven die vanuit China naar Nederland zijn getransporteerd?

Tijd voor iets luchtigs dan maar. Dat zou nog veel meer welkom zijn dan een iPad2, gezien het feit dat ik hier zit te ademhalen als een vis in te ondiep water. Deze vis ligt nog net niet op het droge maar als ik nu geen maatregelen ga nemen, blijft het waterniveau naar een gevaarlijk niveau zakken. Tijd voor actie. Niet zozeer luchtig maar hopelijk gaat het me wel wat meer lucht brengen.

28 maart 2011, Leeuwarden Aldlân, thuis

Advertenties