Geveld door een virusje

Afgelopen week kwam Romke onverwacht langs. Ik was in de badkamer toen er gebeld werd. Nadat ik de voordeur opengedaan had met de afstandsbediening vroeg ik wie daar was. Het bleek de huisarts te zijn. Het was alweer een poosje geleden dat we elkaar gezien en gesproken hadden. Eerst even bijkletsen dus want we hebben altijd van alles met elkaar uit te wisselen. Romke is naast huisarts ook een enthousiast fotograaf en het bewerken van zijn foto’s doet hij op een PC. Inmiddels heeft hij een iPhone en is hij ook bekend met de iPad. Via mij wist hij het al maar hij raakt nou ook zelf steeds meer overtuigd van de voordelen van Apple. Een Windows PC ziet hij steeds meer als een probleembak. De souplesse van het iOS van de iPhone en de iPad, waardeert hij enorm en hij begint te begrijpen dat ook het Mac OS X over een dergelijke gebruiksvriendelijkheid beschikt. Ik denk dat het niet lang meer duurt voor hij de definitieve overstap naar Apple maakt. De windozen de deur uit betekent verlost worden van diverse ongevraagde problemen, malware, spyware en virussen.

Virussen. Geveld door een virus. Nee, het gaat nu ineens niet meer over windozen. Romke had griepspuiten in z’n dokterstas waarvan hij mij eentje in de linker bovenarm gedrukt heeft. Ondanks dat ben ik sinds gisteren behoorlijk ziek aan het worden. Keelpijn, hoesten, hoofdpijn, buikklachten, spierpijn en kortademig. Ik voel me alles behalve lekker. Voor vandaag heb ik de fysiotherapie afgezegd. Anna wil niet dat ik door de kille mist naar het MCL tuf. Van haar moet ik zo weer gaan liggen om een beetje uit te zieken. Ook heb ik naar Groningen gemaild met de vraag of onze afspraak morgen wel of niet door moet gaan. Morgen staat er een controleafspraak in de agenda gepland met weer een zesminuten looptest en een longfunctieonderzoek. Ter afsluiting natuurlijk een uitgebreid gesprek met Dirk-Jan en Karin over hoe het gaat en hoe ik me voel na het plaatsen van de eenrichtingsventielen.

De lezers van mijn blog weten min of meer hoe het gaat. Op en neer met een toch wel opgaande lijn als rode draad door het gejojo heen. Mijn ademhaling gaat makkelijker maar mijn conditie is nog als dat van een dood paard. Voordat ik weer een dartel veulen ben, zal ik eerst heel veel loodzwaar werk moeten verzetten. Het gaat niet van een leien dakje en dat valt me best wel zwaar. Maar ik ga er wel voor. Het is de enige weg. Gewerkt moet er worden.

Vandaag dus even niet. Geveld door een virusje heb ik noodgedwongen de fysio dus even afgezegd. Ik duik zo weer onder. Proberen een beetje uit te zieken onder mijn dekbedje. Vers geperste sinaasappelsap met extra vitamine C om het virusje rake klappen te geven. Of het virusje daarvan onder de indruk komt, weet ik nog niet maar ik hoop dat als ik morgen na een goede nachtrust wakker wordt, ik me weer wat beter voel. Hopelijk krijg ik zo ook nog een reactie op mijn bericht aan Groningen. Dan weet ik of ik wel of geen taxi moet bestellen voor morgenochtend.
Nou ja, ik zie het ook wel want voorlopig ben ik nog geveld door een virusje.

14 november 2011, Leeuwarden, Aldlân Oost, thuis