Koninginnedag zonder lucht

Konininnedag in Leeuwarden Foto: ©Leeuwarder Courant

Vandaag is het dertig april. Koninginnedag. Niet dat ik zo Oranjegezind ben maar de vrijmarkten zijn altijd wel de moeite waard. Zelfs in Leeuwarden. Een gezellige drukte in de stad met soms de meest hilarische aanbiedingen. Vandaag hebben Anna en ik volop reden ons niet in deze gezellige drukte te begeven, ondank het schitterende weer. Ten eerste moeten we beiden energie sparen voor morgen. Op dinsdag één mei hebben we een afspraak met een paar twittervrienden ergens in de stad hier. We verheugen ons daar op. Een paar uurtjes lekker kletsen, ervaringen uitwisselen en het leuk hebben met elkaar terwijl er wat gegeten en gedronken wordt. Eén van de twittervrienden is een jonge vrouw met Multiple Sclerose (MS). Dat is natuurlijk prettig voor Anna. Kunnen zij ervaringen uitwisselen als MS-patiënten. Voor beiden wel fijn, denk ik. De overigen zijn gezonde twitteraars. Ook is er een zestal kinderen bij.
De tweede reden is dat ik weer niet zo’n geweldige dag heb. Het ontbreekt mij aan voldoende lucht om lekker de stad in te gaan. Ook vandaag is mijn ademhaling weer een te bewuste aangelegenheid. Ik moet er echt mee bezig zijn om het ademen een beetje op gang te houden. Erg vermoeiend is dat. Het is de laatste tijd veel te vaak zo dat ik bewust aan het ademhalen ben. Mijn ademhaling gaat moeilijk. Het is zwaar en ik heb er een dagtaak aan. Dit maakt het steeds zwaarder om nog lekker door te gaan.

Ondanks deze moeilijkheden met ademhaling en dat ik de neiging krijg er mee op te houden, is dat nu nog niet eens mogelijk. Anna’s vader is er heel slecht aan toe. De man kon wel eens binnen een paar dagen komen te overlijden. Ook hier op de verdieping is vannacht een man gestorven. Hij leed aan Amyotrofe Laterale Sclerose (ALS) en is de laatste weken enorm afgetakeld. Echt onverwacht kwam het niet maar het gaat ons toch niet in de koude kleren zitten. Vooral Anna zou mijn overlijden er nu niet bij kunnen hebben. Dus wat er ook gebeurt, ik moet gewoon nog een tijdje vol blijven houden. Eerst de begrafenis van, en de grootste rouw om Anna’s vader maar achter de rug hebben. Het zou teveel worden als die twee samen zouden vallen. Teveel wordt dan echt teveel.

Vanmiddag heb ik nog een poosje geslapen. Meestal knap ik daar wel van op maar vandaag heeft dat slapen maar weinig opgeleverd. Ietsje beter voel ik me wel maar mijn ademhaling blijft om te huilen. Soms staat het huilen me dan ook nader dan het lachen. Waar is die stoere optimist gebleven? Die man die altijd alles wist te nuanceren? Hij die van optimisme een tweede natuur gemaakt leek te hebben? Hansje, waar ben je? Ik wil je zo graag terug want dit is niks, man. En dan ook nog, on top of all, een Koninginnedag zonder lucht.

30 april 2012, Leeuwarden, Aldlân Oost, thuis