Ja lieve mensen, ik sta met m’n rug tegen de muur. Na de experimentele ingreep van dr. Slebos (Dirk-Jan) in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG), sta ik opnieuw met mijn rug tegen de muur. De ingreep was perfect uitgevoerd. Alle lof voor Dirk-Jan. Helaas is het restant van mijn longen, na de bronchoscopische volumereductie, niet in staat voldoende productie te leveren. Ietsje beter is het wel geworden maar we hadden gehoopt op meer. Hoop doet leven, zegt men. Geloof me, het is zo; hoop doet leven.
Inmiddels heeft dr. Koppers (Ralph) van het Medisch Centrum Leeuwarden (MCL) mij duidelijk gemaakt dat ik nu dus echt helemaal uitbehandeld ben. En dat wist ik ook al wel. Hier houdt het op. Wat Ralph natuurlijk nog wel zal doen, is het mij zo comfortabel 
mogelijk maken. Eventuele levensbeëindiging is ook met hem te bespreken want hij weet dat het laatste stuk voor de dood, ten gevolge van mijn longemfyseem, een heel zwaar stuk is. Een stuk waarvan hij vind dat ik dat niet dragen moet. Zelf vind ik dat ook. Het wordt nu al erg zwaar. Nog een paar dingen afronden voor ik de rust kan vinden waarin ik Anna kan achterlaten. Kan ik Anna wel achterlaten? Dat kost mij heel veel moeite. Voor mijzelf en voor haar. Maar dat lijden is ook verschrikkelijk voor ons beiden. Moeilijke beslissing hoor, zo’n levensbeëindiging.
Met mijn rug tegen de muur en toch erg benauwd, de afgelopen tijd. Wat doe je dan als levensbeëindiging nog even een brug te ver is? Gisteren had ik het antwoord op die vraag en heb 20 mg prednisolon, bovenop de 20 mg die ik dagelijks al slik, genomen. Vanmorgen gaat alles wat soepeler. Lekker gedoucht, tanden gepoetst, foto’s bewerkt, DVD labels ontworpen voor de uitvaart DVD’s van mijn schoonvader en DVD’s geprint. Nu schrijf ik dit stukje even af en ga daarna weer richting mijn bedje om met een klein beetje morfine wat rust te nemen. Rust en vooral slapen, is goed voor mij. Mijn dagen worden hiermee korter maar de kwaliteit van die dagen neemt wel toe.
Zo zie je maar wat wel en niet kan werken. Hoe lang eet ik nu al broccocress? Lang 
genoeg, lijkt me. Wat merken die anderen er van? Voor mij is het vaag. Ik weet niet of ik verbetering voel. Lijkt me niet. Ik vind die kiemen best te pruimen hoor, bovenop een broodje kaas met plakjes tomaat maar of ik er nu baat bij heb? Prednisolon vind ik een stuk smeriger. Vooral de bijwerkingen ook! Wel voel ik een uitwerking van die rotzooi en dat kan ik bij broccocress niet voelen of merken. Jammer is dat, weer een dood vogeltje. Ho! Ho maar! Hoef het niet te weten. Ik weet dat er veel andere alternatieven zijn maar die wil ik allemaal niet. Ik heb het weer helemaal gehad met dat vage, alternatieve circuit. “Je moet er wel in geloven”, zeggen ze dan. Mensen, ik geloof niet. Ik geloof niet in God, 
ik geloof niet in Judas, ik geloof niet in Sinterklaas, ik geloof niet in Jezus, ik geloof niet in oorlog, ik geloof niet in Rutte, ik geloof niet in Israël, ik geloof niet in het vergaan van de wereld, ik geloof niet in blanken, ik geloof niet in negers, ik geloof een klein beetje in de Indianen en ik geloof al helemaal niet in het alternatieve circuit. Ik geloof er niet in. Ik ben een ongelovige. Ik geloof in de dood maar ik geloof weer niet in de duivel. Pfff… Nog meer interessants om niet in te geloven? Jawel, ik geloof niet in magie, ik geloof niet in de bijbel, ik geloof niet in Hitler, ik geloof niet in social media, ik geloof niet in Budha, ik geloof niet in de planeet Mercurie, ik geloof niet in mantra, ik geloof niet in Maarten Luther en ik geloof niet in Marten Luther King, ik geloof niet in Ali B, en ik geloof ook niet in Harry Muskee. Ik geloof in mij. Ik geloof in Anna en ik geloof in mij. Goedheid van de mensen? Geloof ik niet meer in. Het alternatieve circuit? Eigenlijk nooit in geloofd maar zo af en toe toch geprobeerd. Zonder succes. Alternatieve circuit? Never nooit anymore, dus!
Zonder succes, zonder enkel succes, regulier of alternatief, en dus met mijn rug tegen de muur. Ik moet me er maar niet druk om maken. Het komt allemaal vast goed. Ik heb immers, Anna, Ralph en huisarts Romke Wybenga om mij heen. Allemaal mensen die veel voor mij willen doen en allemaal mensen die veel voor mij betekenen. Ik voel me gezegend met dergelijke mensen om mij heen. Ook is er nog familie en een aantal goede vrienden van Anna en mij. Mensen waar ik wat aan heb in deze tijden. Mensen die ik ook hard nodig heb want ik sta met mijn rug tegen de muur.
27 mei 2012, Leeuwarden, Aldlân Oost, thuis
Hans' laatste gevecht 
Om het maar recht voor zijn raap te zeggen, het is gewoon kut met peren. Geweldig dat je zulke toffe mensen rond je heen hebt, dat moet in ieder geval een fijn gevoel geven, maar het blijft ronduit klote!!! Hé, sorry voor het gegooi met al die lichaamsdelen, maar zo voelt het gewoon aan. Verder hoop ik natuurlijk dat je van het mooie weer kunt genieten, op wat voor manier dan ook. Wat betreft “geloven”…… ja, geloof in jezelf en Anna is waar het om gaat, toch?
Lieve groeten 😉
‘Je gelooft niet in God’, schrijf je, maar God gelooft wel in jóu! Kies voor de vrijheid die Hij je geven wil. Waarom niet je heil en genezing gezocht bij Hem? Ik wil graag met nog iemand komen om voor jou te bidden om genezing.God kan meer geven dan je beseft……
Hartelijke groet,
Marianne
@ Marianne
Je wilt bij komen bidden om genezing. Mag ik vragen waarom al die zieken nog steeds ziek zijn dan? Ik bedoel al die zieken die geloven tot ze er bij neervallen. Nog nooit heb ik iemand van beter zien worden van al die gebeden. Het is zoals Johnny schrijft, “Waarom geeft God nooit thuis, als je hem nodig hebt?”
Doe geen moeite, ik geloof niet in God en jij wel. Voor ons beiden maakt hij niemand beter. Helaas, maar zo is het nou eenmaal. Ook de chronisch zieken die ik ken en die wel gelovig zijn, worden niet beter van al dat geloven en bidden.
Laten we het er niet meer over hebben. God heeft niets te bieden waar ik op zit te wachten. Als ik moet geloven, dan is er iets niet in de haak. Het werkt, of het werkt niet. Geloven is voor kinderen en dat houdt bij een bepaalde leeftijd echt wel op. Geloven in Sinterklaas, sprookjes, de Kerstman, het mannetje op de maan, de zandman en meer van dat soort verhaaltjes. God voeg ik daar ook bij. Verhaaltjes. Soms hele mooie verhaaltjes zoals in de bijbel maar verhaaltjes. Om te lezen. Niet om als volwassen mens met gezond verstand om in te geloven.
hee Marianne als God, Allah, Jahwe, Boeddha en Jehova langs komen vergeet dan niet de groeten van mij te doen,en vraag gelijk ff waarom zij zo vaak niet thuis geven?
Johnny de Looff
Wat een prachtige foto van jullie beiden!!
en wat het geloven betreft: is het niet zo, dat je gelooft in dat waar je je goed bij voelt? geloven in jezelf en ‘vertrouwen op je eigen kunnen’, ( dat is ‘enorm groot’ bij jullie als ik je goed lees, echt bijzonder! compliment! ) ook veilig-zijn ‘hoort’ daarbij en dat wat je rust geeft……….en dat is voor iedereen anders, toch? Dan wens ik jullie samen vertrouwen en ‘veilig bij elkaar zijn’ en dat dat rust mag geven. Lieve groet, Wietske
@ wietske de vries
Wietske, jij begrijpt het tenminste. Jij snapt hoe het leven in elkaar steekt en dat je dat niet verdonkeremaant achter een vaag geloof. Dat is zelf een belediging van het leven op aarde.
Dank je voor je heldere reactie.
Lieve groet,
Hans